Izložba akvarela iz kolekcije Milutina Popovića u Prodajnoj galeriji Beograd

Jedan od eksponata izložbe, akvarel Ivana Radovića

“Kolekcija akvarela Milutina Popovića”, Prodajna galerija Beograd, od 14. novembra 2013. do 2. decembra 2013.

Ovogodišnje izdanje ciklusa izložbi posvećenog  najznačajnijim privatnim kolekcijma u Srbiji  predstaviće deo bogate kolekcije akvarela Milutina Popovića koja obuhvata širok  hronološki okvir – od 1900. do 1980.g. Ideja autora izložbe, Zdravka Vučinića bila je da se osim stručne, i šira javnost upozna sa radovima u tehnici akvarela onih umetnika koji su svojim opusima predstavljali glavne tokove jugoslovenske i srpske umetnosti prošlog veka. U cilju afirmisanja ove nedovoljno istražene i izlagane umetničke discipline odabrano je preko stotinu  reprezentativnih radova  koji svedoče o kontinuitetu u istraživanju plastičkih mogućnosti akvarela u delima : Mila Milunovića, Zore Petrović, Nedeljka Gvozdenovića, Ivana Radovića, Peđe Milosavljevića, Pavla Vasića, Cuce Sokić,  Đorđa Čutukovića, Todora Švrakića, Miloša Golubovića, Ivana Radovića, Ivana Tabakovića, Bete Vukanović, Veljka Stanojevića i mnogih drugih.

“Širinom i raznolikošću, zbirka rezimira temeljne aspekte akvarela do Prvog svetskog rata, potom, međuratnog i posleratnog doba. Ona  upućuje na stilska razmeđa, škole i pravce, koji su se u tom domenu odvijali. Unutar hronologije, te periodizacije pojedinih razdoblja, izložba predstavlja zbir autonomnih, plastičkih usmerenja, počev od vremena kada su se napuštale stare, religiozne i istorijske teme i prihvatali motivi iz savremenog okruženja. Iz evropskih centara, gde su se doškolovavali, naši slikari su donosili moderna shvatanja, usmerena prirodnim izazovima, zapravo slikanju pejzaža, čime su otkrivali novi smisao slike. U njihovim delima su se prelamale ideje plenerizma, poentilizma, simbolizma, impresionizma, potom, ekspresionizma, intimizma i poetskog realizma do pojave apstraktnih promišljanja. Odabrani primeri  reprezentuju promene i kretanja, artikulišu specifičan duh karakterističan za procese i obrasce koji su se odvijali kroz dugu putanju njenog razvoja.

   Razume se, ovde nije reč o koherentnom sledu razvoja, poput slikarstva, jer su se akvarelu priklanjali umetnici u nešto manjem broju, obimu i, naravno, na drugi način. Uglavnom je reč o beleženju senzacija  iz prirode, koje su, više-manje, služile kao priprema za konačan projekat, dok je ređe bilo onih koji su se njime predano i permanentno bavili. Ova manifestacija u tom pogledu, osim informativnog uvida, duboko ponire u suštinu akvarela kao tvorevine ljudskog duha sa posebnostima koje ga čine drugačijim.   ” – Zdravko Vučinić, istoričar umetnosti, tekst iz prefgovora kataloga).